Bir kimsenin ölümüne yol açacak bir organını, hayatta bulunduğu sürece alıp başkasına nakletmek caiz değildir. ancak…
Bir kimsenin ölümüne yol açacak bir organını, hayatta bulunduğu sürece alıp başkasına nakletmek caiz değildir. Çünkü bu, bir nevi intihar veya katildir. Ancak ölümünden sonra organı alınarak başkasının hayatını kurtarmak veya bir organ eksikliğini gidermek için hastaya nakledilirse , bu caizdir. Bu konuda “Zaruretler, haram olan şeyleri mübah kılar” fıkıh kâidesine dayanılır. Çünkü darda kalan kimsenin domuz eti ve leş gibi şeyleri yemesi caiz olduğu gibi, ölmüş bir insanın organ nakli de caiz olur.
İyileşen hastanın, nakledilen organla günah işlemesi halinde, organı verenin bu günahtan sorumlu olacağı endişesi yersizdir. Çünkü İslam’da sorumluluk iradei cüz’iyyeye bağlı tercihlerle ilgilidir. Akıl, niyet ve tercih, sorumlulukta önemli unsurlardır. Organlar, görünmeyen fakat bütün vücudun hareket ve amellerini yöneten bu gücün araçlarından ibarettir. Zaten nakil gerçekleşince artık organ, bu yeni bedenin bir parçasını oluşturmaktadır.
Kaynak: Cemal Nar